Tokio, Japan! Dag 179 tot en met 185... De Finale!!

Van 'hier tot Tokio' blijkt dus een trip van een stevige 179 dagen te zijn, met een kleine omweg moeten we er wel bij vermelden. Na een vlucht van 3,5 uur van Auckland naar Goldcoast (Australië) en een vlucht van 8,5 uur van Goldcoast naar Tokio zijn we uiteindelijk veilig geland in Japan. Vervolgens mochten we vanuit het vliegveld nog twee treinen pakken. Uiteindelijk hadden we rond een uur of 9 's avonds ons hostel gevonden. Nadat we die dag alleen nog maar een vet Engels ontbijt genuttigd hadden en het diverse snoepgoed dat we nog hadden, hebben we onszelf getrakteerd op een voedzame McDonalds maaltijd. Aangezien we erg gaar waren hebben we de avond in het hostel afgesloten met de nodige blikken bier.

Onze eerste dag in Tokio hebben we gebruikt om rond te lopen door een van de drukste en populairste districten van de stad: Shinjuku. Daar hebben we ons verwonderd over de soms wel heel excentriek geklede Japanners, het dure fruit, de top-hygiëne en het overheerlijke eten. Natuurlijk hebben we in de avond de nodige sushi verslonden waarna we een barretje gevonden hadden met enkel Japanners. Mooi dat die mensen er van uit gaan dat je vloeiend Japans spreekt. Overal praten ze gewoon Japans tegen je en kunnen ze geen woord Engels over het algemeen. Rond een uur of 10 zijn we weer teruggekeerd naar het hostel.

Deze dag zijn we optijd opgestaan om naar de 333 meter hoge Tokyo-Tower te gaan voor een wijds uitzicht over de metropol Tokyo. Hierna hebben we wederom erg veel rondgelopen in het oude gedeelte van Tokio. Tegen etenstijd hebben we één van onze doelen voor Tokio vervolmaakt: kogelvis eten, oftewel Fugu zoals de Japanners het noemen! Na enig zoeken het restaurantje gevonden waar we het wilden gaan eten. Aangezien de kaart in het Japans was en ze in het restaurant geen woord Engels konden was het even worstelen maar uiteindelijk toch besteld wat we wilden. Het voorgerecht bleek een kogelvis-carpaccio te zijn. Het hoofdgerecht een soort van kogelvis-fondue, dit was ook het moment toen er ineens een man aanschoof aan tafel. Toch wel vereerd met twee niet-Japans sprekenden in hun restaurant hadden ze een vertaler gebeld, die alles eventjes kwam uitleggen. Nadat we erg lekker gegeten hadden en 75 euro mochten betalen zijn we uiteindelijk na een biertje in de kroeg, gaan slapen.

De dag erna mochten we onszelf gaan trakteren op nieuwe kleren door te gaan shoppen! Hier kunnen we vrij kort over zijn: veel winkels in geweest en een aantal nieuwe artikelen aan onze garderobe toegevoegd. De avond zouden we ons gaan vermaken in het hostel. Elke dinsdag wordt er namelijk gekookt in het hostel en kun je voor 5 euro mee eten. Daarentegen moet je wel je eigen drank meenemen. Na het eten was het erg gezellig in het hostel tussen alle locals en gasten! Waarbij sommige mensen redelijk dronken zijn geworden (onder andere Michiel).

De volgende dag was het de bedoeling om om 8.30 uur op te staan voor een uitstapje met het hostel. Aangezien we geen wekker hadden gezet werden we om 8.35 uur wakker gemaakt door de hosteleigenaar, met de vraag of we nog meegingen? Om 8.37 uur stonden we ongewassen en nog tollend op onze benen met een stevige kater buiten. Het groepje waarmee we het uitstapje hadden kon niet veel aparter, het was namelijk een kleine verzameling autisten. Ten eerste een Australiër (bijnaam klapmongool) die de meest domme, random en totaal zinloze opmerkingen afwisselde met de meest rare acties. Ten tweede een Welshman die de helft van de tijd de oortjes van z'n iPod inhad. Ten derde een Italiaan die te lui was voor elk beklimminkje of trapje en overal bij zuchtte. En ten vierde nog een andere Australiër die tijdens een gesprek continu wegkeek en wel chronisch zenuwachtig leek. Uiteindelijk een toch wel relaxte dag gehad waarbij we eerst naar een saké-brouwerij zijn geweest. Dit was net buiten Tokio wat een reis van 2 uur inhoud. Vervolgens een tempel bezocht om uiteindelijk in een hot-pool te belanden, ultiem tegen de kater zo bleek. Aan het eind van de middag wederom de 2 uur durende reis terug naar het hostel gemaakt en daar in de buurt gegeten. 's Avonds wilden we naar een hiphop-club gaan maar bij aankomst bleek al gauw dat wij daar no-way gingen binnenkomen. Je moest óf op de gastenlijst staan óf vergezeld zijn van een dame, no such luck. Dan maar bier in de kroeg vlakbij ons hostel.

De laatste dag in Tokyo stond ons andere doel op het programma, een sumoworstel-toernooi bijwonen. Al vrij snel de sumoworstel-arena gevonden en een vrij prijzig kaartje gekocht. En precies op tijd, toen de gevechten van de dag gingen beginnen, kwamen we binnen. Uiteindelijk ruim drie uur lang naar dikke knuffelende mannen gekeken, ieder z'n ding zullen we maar zeggen. Als laatste gevecht kwam de Yokozuna (de huidige opperknuppelaar van het sumoworstelen) naar het midden, en in lijn met de verwachtingen won hij zijn duel. Als afsluiter hebben we wederom sushi gegeten. Vervolgens hebben we een biertje gedronken in de pub en onze laatste sigaren verbruikt. Daarna zijn we terug naar het hostel gegaan en op tijd gaan slapen.

Om 6.00 uur ging de wekker alweer: een metro, een trein en een paar uur later zaten we om 11.00 uur in het vliegtuig naar London, sip dat de reis er nu echt bijna op zit.

Wist je dat....

- ze voor één meloen rustig 50 euro durven te vragen in Tokio

- wij het wel vonden meevallen met hoe high-tech Tokio is

- de 18 metrolijnen die dwars door elkaar lopen in Tokio soms best verwarrend zijn

- de Japanners de prijs hebben gewonnen voor meest vriendelijk volk, deze reis

- we voor 6 dagen Tokyo evenveel geld kwijt waren als voor 1,5 maand Zuidoost Azië

- het openbaar vervoer in Tokio waarschijnlijk het woord 'punctueel' uitgevonden heeft

DE AFSLUITING

En nu zit het er op: Na een reis van 185 dagen, door 4 continenten, door 23 landen en 16 hoofdsteden. We hebben ons verplaatst met 25 verschillende vervoersmiddelen (trein, auto, tram, metro, trollybus, vliegtuig, dromedaris, kameel, paard, boot, kabelbaan, te voet, tuktuk, riksja, kano, olifant, fiets, bus, golfkar, kayak, scooter, monorail, brommer met aanhanger, sawngthaew, helikopter en niet te vergeten een huifkar) over enorme afstanden en vooral over land, met als uitschieter natuurlijk de 19000 kilometer van New-Delhi naar Singapore. Veertien keer zijn we opgestegen met een vliegtuig en slechts dertien keer er weer mee geland. Aardbevingen in Nepal en Nieuw-Zeeland, overstromingen in India en Vietnam en opstanden in Egypte meegemaakt. Onderweg drie van de zeven wereldwonderen gezien, vier van de zes hoogste bergtoppen ter wereld waaronder de hoogste, de grootste toren ter wereld bezocht, twee van de drie grootste gebouwen ter wereld, de grootste stad ter wereld, het grootste tempel complex ter wereld, de twee landen met het hoogste inwoneraantal ter wereld, talloze steden bezocht en verschrikkelijk veel mensen ontmoet van allerlei nationaliteiten. We hebben gevlogen met een helikopter, gezip-lined door het regenwoud, gebungeejumped, gehiked en geskydived. Veel verschillende landschappen gezien: hooggebergtes, woestijnen, graslanden, hoogvlaktes, gletsjers, vulkanen en regenwouden. Maar bovenal de tijd van ons leven gehad. Het geld is op en het is tijd om naar huis te gaan, we kijken er naar uit om iedereen weer te zien!!

Kus

Michiel & Bart

Wist je dat....

- we 248 'wist je datjes' vermeld hebben in alle 24 stukjes

- we Simon willen bedanken als vaste kaartpartner

- we ons verplaatst hebben met 29 bussen, 23 treinen, 6 boten, 13 vliegtuigen en 10 auto's om van plaats naar plaats te komen

- we mensen van minstens (na een vlugge telling) 59 verschillende nationaliteiten hebben ontmoet

- Tokio onze favoriete stad is, we geen favoriet land hebben (wel een aantal), Thailand verschrikkelijk is en Tibet de mooiste natuur heeft

- we ieder in 91 verschillende bedden geslapen hebben oftewel gemiddeld 2 nachten per bed

- we 53 stempels en 11 visa in ons paspoort rijker zijn

- we samen 145 sigaren op hebben

- we ieder x aantal liter bier op hebben, met x>185

- we 89 keer gepind hebben, hulde voor de provisiekosten

- we Iran missen

- we iedereen die twijfelt of hij zij wil gaan reizen aanraden om dit zeker te gaan doen!

Nieuw-Zeeland! Land 22 & Continent numero 4! Dag 159 t/m 178

Na een tien uur durende vlucht kwamen we eindelijk aan in Auckland. Een cultuurshock viel ons ten deel: westerse mensen, hygiëne, beschaafd verkeer, laagbouw en rust. Serieus even wennen na 4 maanden chaos in Azië, stiekem waren we daar toch een beetje van gaan houden.

Aan de grens werd ons meteen duidelijk dat de grenscontrole extreem streng is in Nieuw Zeeland. Het is namelijk nogal verboden om buitenlandse producten mee het land in te nemen. Ook Michiel z'n schoenen werden gereinigd, allemaal uit angst voor plagen en epidemieën in Nieuw-Zeeland. Na een stevige 6 uur wachten op het vliegveld konden we eindelijk onze binnenlandse vlucht naar Christchurch nemen. Daar eenmaal aangekomen hadden we binnen no-time een bus gevonden die ons bij het hostel afzette. Nadat we ingecheckt hadden nog wat eten besteld en verder niets meer uitgevoerd.

De volgende dag hebben we (voor het eerst tijdens deze reis) maximaal lang uitgeslapen, 14 uur in totaal! Het zal wel nodig geweest zijn na alle avonturen in Maleisië en Singapore! Vervolgens hebben we boodschappen gedaan. We gaan in Nieuw Zeeland namelijk zoveel mogelijk zelf proberen te koken. Vervolgens zijn we het centrum van Christchurch ingegaan en hebben we de totale ravage aanschouwd die nog steeds aanwezig is na de aardbeving van september vorig jaar (plus naschokken dit jaar). Het hele centrum is nog steeds gesloten waardoor we erg veel om moesten lopen. Daarnaast hadden veel winkeliers zich (tijdelijk?) in containers gevestigd. Vervolgens hebben we nog boodschappen gedaan voor het avondeten en een 15-pack bier als toetje. In het hostel hebben we sinds 5 maanden weer eens heerlijk Nederlands gegeten: gekookte aardappelen, broccoli en (zelfgemaakte) gehaktballen! De rest van de avond hebben we het gehele toetje verorberd en ons vermaakt met Amerikanen en Nederlanders die ook in het hostel zaten.

De dag erna hadden we eindelijk weer onze vrijheid terug met onze eigen auto (wij hebben tijdens deze reis namelijk een hekel gekregen aan georganiseerde tours)! Een oldskool Nissan Pulsar automaat, inclusief een stuur aan de rechterzijde. 's Ochtends hebben we de auto opgehaald en zijn we vertrokken naar de Franz Josef Glacier. Onderweg na 150km een Nederlandse jongen afgezet die met ons vanuit het hostel was meegelift. Daar heeft Michiel het stuur overgenomen en het laatste stuk gereden door het prachtige landschap. Onderweg genoten van onovertroffen uitzichten, volkomen begrijpelijk dat hier de 'Lord of the Rings' films opgenomen zijn. Het mooiste was nog wel dat we het laatste stuk aan één kant de oceaan hadden en aan de andere kant de zuidelijke Alpen van Nieuw-Zeeland, PRACHTIG! Toen we eenmaal aangekomen waren in Franz Josef hebben we ingecheckt. Vervolgens zijn we meteen op pad gegaan want we hebben geen tijd te verliezen in deze drie weken. Aangezien het pas laat in de middag was konden we nog makkelijk een korte hike doen naar de Franz Josef gletsjer. Zoals het hoort op teenslippers natuurlijk! Daarna weer ons eigen eten bij elkaar gekocht en wederom een exquise maaltijd weten te bereiden. Uiteindelijk nog een film gekeken en een potje gekaart onder het genot van een biertje.

De volgende dag stond er maar weer eens een hoogtepunt op het programma: om half elf 's ochtends vertrokken we per helikopter naar de Franz Josef Glacier. Bovenop de gletsjer mochten we uitstappen om de nodige foto's te nemen. Vervolgens zijn we teruggevlogen terwijl de piloot nog wat trucjes liet zien met z'n helikopter, supergaaf! En aangezien we echt vol zitten deze weken hebben we meteen de auto gepakt om 250 kilometer met onze raceauto naar het zuiden te scheuren! Om half 4 kwamen we aan bij ons hostel te lake Wakana. Het dorpje heeft de uitstraling van een Oostenrijks/Zwitsers vakantieoord waar het altijd mooi weer is. Hier hebben we iets gedronken op het terras en genoten van het mooie warme zomerweer. Vervolgens spullen gekocht om een heerlijke avocado salade te maken! In de avond hebben we weer wat biertjes op en zijn we wederom rond een uur of elf gaan slapen om de volgende dag weer vroeg en fris uit de veren te kunnen!

Vandaag stonden we om 9.00 uur op om een uurtje later 200 kilometer naar Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland, te scheuren. Daar kwamen we al rond half 1 aan in het kleinste dorpje ter wereld en omstreken. Dat houd onder andere in dat ze geen plaatselijke supermarkt hebben en geen geldautomaat. Nadat we onze was gedaan hadden, hebben we even de tijd genomen voor een power-nap. Vervolgens hebben we de opgedane energie verbruikt door te hiken naar een punt waar we een prachtig uitzicht hadden over de 'Hooker Valley' en Mount Cook. Eenmaal terug beneden bleek dat we het in de helft van de tijd hadden gedaan die er voor stond. 's Avonds weer ons eigen maal gekookt. Helaas viel dit een beetje tegen doordat we alleen maar gebruik konden maken van deepfrozen en ingeblikt voedsel (kruiden zijn dan een uitkomst). Aangezien er geen bier in het hostel te vinden was werden we doorverwezen naar de plaatselijke pub. Na wat biertjes en wat geïnternet te hebben zijn we iets na 12 gaan slapen.

We werden rustig wakker waarna we eerst zijn gaan ontbijten. Hierna zijn we aan de eerste hike van de dag begonnen. Eentje met veel klimmen en klauteren en zo'n drie uur later waren we dan ook flink moe. We hadden wel een prachtig uitzicht gehad over de vallei en een nog beter zicht op Mount Cook dan de dag ervoor. Na wat uitgerust te hebben in het hostel hebben we een volgende (kortere) hike gedaan. Deze hike ging naar de grootste gletsjer van Nieuw-Zeeland, de Tasman-glacier. Na deze actieve en vermoeiende dag hadden we besloten dat we die avond iets anders verdiend hadden dan blikvoedsel. Daarom zijn we 'fish and chips' gaan eten in de pub en hebben we vervolgens weer de nodige biertjes gedronken. Uiteindelijk toch rond 23:30 in bed beland.

De volgende dag weer terug gereden naar Christchurch, waar de dag ervoor twee aardbevingen geweest waren; we waren dus erg benieuwd wat ons te wachten stond. Eenmaal aangekomen bleek de schade wel mee te vallen. In de plaatselijke super konden wij wel zien en ruiken dat er wat uit de schappen getrild was. In de avond heerlijke burittos gemaakt en daarna een aantal films gekeken onder het genot van een biertje. Vervolgens zijn we optijd gaan slapen aangezien we op 1e kerstdag al vroeg zouden vliegen.

Tuut tuut, om 4.30 uur ging de wekker alweer. Een kwartiertje later werden we opgehaald door een taxi die ons naar het vliegveld bracht voor onze vlucht naar Rotorua. Uiteindelijk rond een uur of 9 arriveerden we in Rotorua. Aangezien we toch wel gaar waren van het vroege opstaan zijn we maar even een uurtje ons bed ingedoken. 's Middags hebben we gedaan waar Rotorua bekend om staat: hot springs. Hier hebben we de nodige uurtjes liggen verrimpelen in hete zwavelbaden zodat we uiteindelijk als herboren naar buiten konden lopen. Aangezien het vandaag eerste kerstdag was (bedankt voor de kerstkaart mama Bart) wilden we natuurlijk lekker eten. Tot ons grote verdriet waren alle McDonalds restaurants in de stad gesloten. Uiteindelijk hebben we gegeten bij een Indiaas restaurant waar ze zelfs 'beef' op de kaart hadden staan (wat 'raar' dachten wij). 's Avonds hebben we nog het nodige gedronken in het hostel met een aantal Duitsers, Amerikanen, een Argentijn en een Kiwi.

De volgende dag moesten we (as usual in Nieuw Zeeland) al om 10.00 uur uitchecken. Vervolgens hebben we tot 13:00 uur de tijd gedood waarna onze bus ons naar de volgende bestemming bracht, Taupo. Taupo zal ons de extreme dingen gaan brengen van Nieuw Zeeland. Eenmaal hier aangekomen hadden we al gauw ons hostel gevonden en ingecheckt. Vervolgens een klein rondje gelopen en ons tweede kerstdag diner genuttigd bij de McDonalds! Daarna zijn we al om 10 uur gaan slapen omdat we erg moe waren en we de volgende ochtend zouden gaan skydiven.

Vandaag was het idee om rond 10:00 uur te gaan skydiven want dit hadden we een maand geleden al geboekt. Door het slechte weer werd extreme activiteit nummero 1 tot onze grote teleurstelling helaas afgelast. Wel werd ons gezegd dat we stand-by moesten staan, mocht de lucht nog opklaren. Uiteindelijk kregen we rond een uur of 17.00 het heugelijke nieuws dat we anderhalf uur later uit een vliegtuig mochten springen! Bij aankomst kregen we eerst de nodige instructies. Hierna kregen we een overall aan met bijbehorend petje en tuigje. Vervolgens werden we in 's werelds kleinste vliegtuigje gepropt. Aldaar werden we vastgemaakt aan een andere kerel die ons veilig aan de grond zou moeten brengen. Na een hoogte van 4 kilometer bereikt te hebben werd eindelijk de deur geopend, erg apart. Niet veel later stortten we met 200 kilometer per uur ter aarde. Gelukkig had de kerel op onze rug een parachute meegenomen waardoor de landing toch wel comfortabel was. Na even wachten waren de foto's en video van onze sprong klaar en gingen we een ervaring rijker terug naar het hostel. Na een biertje zijn we wederom vroeg ons bed ingedoken.

De volgende dag wilden we een van de, volgens velen, mooiste hike van Nieuw-Zeeland gaan doen: De Tongariro Crossing. Om 6.20 uur 's ochtends zou een shuttlebus ons opkomen halen en ons naar extreme activiteit nummero 2 brengen, no such luck. De bus kwam niet opdagen en dat is de enige mogelijkheid om daar met openbaar vervoer te komen. De Spanjaard die ook met de bus wilde stelde voor om voor één dag een auto te huren. Zodoende hebben we dat gedaan want we wilden hier erg graag heen. Na een rit van anderhalf uur kwamen we aan bij het beginpunt. Aangezien start en finish van de hike niet op hetzelfde punt liggen konden we helaas maar de helft afleggen. Eenmaal aangekomen in het midden van de hike stonden we naast een enorme vulkaan, de vulkaan die gebruikt is in The Lord Of The Rings films als Mount Doom. Op een bordje stond dat je voor het beklimmen en weer afdalen van de vulkaan ongeveer drie uur nodig zou hebben. Een aantal mensen waren hem inderdaad aan het beklimmen waardoor wij niet achter konden blijven. Wat er echter niet op het bordje stond was dat het beklimmen van de vulkaan f*cking gevaarlijk is. Naar boven was, op bepaalde stukken na, nog wel te doen hoewel er geen pad was. Ondanks dat had je bovenop een prachtig uitzicht en kon je recht in de krater van de vulkaan kijken. Naar beneden was een ander verhaal. Omdat er enorm veel losse stenen, los zand en as lag had je nergens grip. Uiteindelijk met de nodige valpartijen bont en blauw beneden aangekomen. Voor ons dus nooit meer een vulkaan beklimmen. Uiteindelijk zijn we toch voldaan teruggelopen naar de auto en weer teruggereden. 's Avonds zijn we optijd gaan slapen omdat we volledig uitgeput waren.

Op de derde dag in Taupo stond extreme activiteit nummero 3 op het programma. Om 9.00 uur stonden we op om anderhalf uur later 47 meter naar beneden te springen hangend aan een elastiek en dippend in het water, bungeejumpen! Beiden vonden we het erg vet, maar omdat de batterij van het fototoestel leeg was hebben we er geen foto's van. Wel een certificaat. De rest van de dag hebben we door veel miezer en motregen in het hostel doorgebracht. Op ons gemak hebben we hier wentelteefjes gemaakt, gesoldeerd, boeken gelezen en lasagne gemaakt. Dat allemaal onder het genot van een heerlijk koud lokaal biertje!

De dag erna vertrokken we dan eindelijk naar de grootste stad van Nieuw-Zeeland, Auckland. Na een busrit van bijna zes uur (inclusief een kotsend peutertje recht achter Michiel) kwamen we aan en een paar minuten later hadden we ons hostel al gevonden (jeeuj een dorm zonder ramen). Daar op ons gemakje boodschappen gedaan en gegeten. 's Avonds nog een biertje gepakt in de bar onder het hostel en wederom gebaald dat het maar geen mooi weer wilde worden op het noorder eiland.

Vandaag was het dan oudjaarsdag en om het jaar goed af te sluiten zijn we in een Belgisch biercafé wat gaan drinken. Vervolgens hebben we een middagdutje gedaan om krachten te sparen voor de avond. Om zes uur 's avonds begon de kroegentocht die we geboekt hadden en zijn we met een man of zestig tot een uurtje of elf diverse kroegen afgegaan. Vervolgens zijn we naar de kust gegaan om van het vuurwerk te gaan genieten: dit was waarschijnlijk de meest schrale en bekaaide vuurwerkshow sinds mensenheugenis. Daarna zijn we de kroeg weer in gevlucht om tot in de kleine uurtjes door te gaan.

1 Januari hebben we eerst maar eens uitgeslapen zoals het hoort op nieuwjaarsdag. Vervolgens zijn we ons bed uitgekropen en na de was gedaan te hebben zijn we koffie wezen scoren in het centrum. De rest van de dag hebben we vrij weinig gedaan op een biertje drinken na met de twee Nederlandse jongens die we de dag ervoor hadden ontmoet. De dag erop weer afgesproken met de Nederlandse jongens en een ferry gepakt naar een eilandje net buiten Auckland. Daar hebben we een korte hike van 2.5 uur gedaan waarna we weer de boot terug genomen hebben naar Auckland. In de avond the usual stuff gedaan en optijd gaan slapen aangezien we de volgende ochtend vroeg zouden vertrekken.

En optijd was het, 6 uur namelijk. Iets later zaten we al in de bus naar The Bay of Islands, het strandleven van Nieuw-Zeeland. Na een rit van een kleine vijf uur aangekomen bij ons hostel en ingecheckt. Omdat het weer hier wel goed was meteen bier gehaald en naar het strand gegaan, om daar tot het eind van de middag te vertoeven. Daarna bij een plaatselijk restaurantje wat gaan eten. In de avond niet veel bijzonders meer gedaan omdat we de dag erna weer vroeg op zouden moeten.

Iets na 7 uur zaten we alweer in de bus naar het uiterst noordelijke puntje van Nieuw-Zeeland, Cape Rianga. De ochtend begon al goed want onze busschauffeur/reisleider noemde ons in elke zin 'TEAM'! Onderweg dwars door het regenwoud gereden en de laatste 80 kilometer, met bus, over het strand. Net voor het eindpunt nog even aan het strand gezeten en van een grote zandduin af gesandboard. Daarna kwamen we aan bij het punt waar de Tasmaanse Zee en de Grote Oceaan bij elkaar komen, Cape Rianga. Erg bijzonder om te zien hoe de golven van de ene zee tegen de golven van de andere zee tegen elkaar aan botsen. Op de terugweg nog 'fish and chips' gegeten en vervolgens weer teruggegaan naar het hostel. En daar de usual stuff gedaan.

De dag erna mochten we weer om 10.00 uur uitchecken en hebben we tot 15.00 uur de tijd gedood. Vervolgens zijn we met de bus terug gereden naar Auckland waar het voor de verandering eens goed weer was. Na een flinke hike kwamen we bij het hostel aan en hebben we boodschappen gedaan. 's Avonds hebben we ons prima vermaakt met een aantal Engelsen. De dag erop hebben we ons heel de dag in en rond het hostel vermaakt met uitslapen, eten en dingen voor onze volgende bestemming uit te zoeken...... Waar we de volgende dag naartoe vliegen.

Wist je dat....

- het serieus even een cultuurshock was toen we aankwamen in Nieuw-Zeeland na 4 maanden Azië

- je in een westers land als Nieuw-Zeeland moet betalen voor je WiFI, in tegenstelling tot Azië waar het overal gratis is, waardoor we dus amper op internet hebben gezeten in Nieuw-Zeeland

- we in 5 dagen tijd toch 1297 kilometer gereden hebben in onze oldskool Nissan pulsar

- we gelukkig wel gewoon 'Home Alone 1' en 'Home Alone 2' gezien hebben deze kerst

- Het vergeven is van de roadkill op de Nieuw Zeelandse wegen

- de Nieuw-Zeelandse zomer bar tegenvalt

- whoppers opzich best goed te eten zijn

- het hier stikt van de paupers (hoofdzakelijk Maori's)

- Bart de kamergenoot in Auckland wil bedanken omdat die met z'n zatte kop heel de inhoud van Bart zijn backpack door de kamer heeft gegooid aangezien die zatlap dacht dat het zijn backpack was

- de steden in Nieuw-Zeeland meer uit de hand gelopen dorpen zijn

- adverteren met 'de op 16 na hoogste bar van Auckland' niet veel indruk maakt

- je door het gebrek aan ozonlaag in Nieuw-Zeeland flink verbrand